T hücrelerinin timusta yerleşim düzeni

Timus lobüllerden meydana gelmektedir. Lobüllerdeki epitel ağı kortila ve medüller olarak iki farklı alan yaratmaktadır. Farklılaşan epitel ağı, T hücrelerinin farklılaşması için mikroçevre oluşturmaktadır. Bu mikroçevre de özellikle timik epitel hücreleri, endotel hücreler, mezenkimal stroma hücreleri, dendritik hücreler ve makrofajlar vardır (Takahama ve ark., 2006). Korteksin dış bölgesinde yer alan büyük epitel hücrelerine “hemşire” hücreleri (nurse cells) adı verilir çünkü bu hücrelerin sitoplazma uzantılarında birden fazla lenfositin yapıştığı gözlenmektedir. Korteksin derinlerinde bulunan dallanmış dendritik epiteller MHC klas II’den zengin işleve sahiptir (interdigitating dendritik hücrelerdir, antijen sunma işlevi az fakat lenfosit uyarıcı özelliği fazladır. Kemik iliğinden köken alan interdigitating dendritik hücreler (DC) medüllada bulunur. Bunlar desmosozomlarla korteksten medullaya kortikal lenfositlerin geçmesini kolaylaştıran bir ağ oluşturmaktadır. Kortikal lenfositler, medulladakilerine göre daha yoğundur ve zaten birçoğu pozitif ve negatif seleksiyona uğradığı için apopitoza sevk edilirler. Medüllada bulunan epitel hücreler kortikaldekilerden daha fazla klas I ve klas II MHC molekülü eksprese ederler. İnsanda timusun gelişmesi ilk 12 ayda olur. Timus orta yaşa kadar yılda %3 ve daha sonraki yıllarda ise yılda %1 oranında azalır. Timus yok olunca yerin yağ dokusu alır.